Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 r. jako syn Karola i Emilii z Kaczorowskich, zamieszkałych w Wadowicach. W wieku 9 lat umiera mu matka, trzy lata później odchodzi jego brat Edmund. W swym czasie otrzymuje odpowiednio sakramenty chrztu i bierzmowania, od dzieciństwa czynnie uczestniczy w życiu religijnym. Uczęszcza do Szkoły Powszechnej, a następnie do Państwowego Gimnazjum. W maju 1938 zdaje egzamin dojrzałości, a następnie rozpoczyna studia na Uniwersytecie Jagiellońskim (polonistyka). Wybuch II wojny światowej zmusza do przerwania nauki. Rozpoczyna pracę jako robotnik, goniec sklepowy, później zostaje zatrudniony jako pomocnik strzałowego w kamieniołomach. Wraz z przyjaciółmi bierze czynny udział w działalności artystycznej i literackiej. Na początku 1941 ciężko przeżywa śmierć ojca, który jak był dla niego ostatnią bliską osobą w jego życiu. Rok później rozpoczyna studia na tajnych kompletach Wydziału Teologicznego UJ – jako kleryk zakonspirowanego Seminarium Archidiecezji Krakowskiej. Na początku 1944 zostaje ranny, potrącony przez niemiecki samochód ciężarowy. We wrześniu otrzymuje tonsurę z rąk Księcia Metropolity. W kwietniu 1945 podejmuje obowiązki młodszego asystenta na Wydziale Teologicznym UJ. W 1946 otrzymuje święcenia subdiakonatu a następnie otrzymuje z rąk Księcia Metropolity święcenia diakońskie. 1 listopada 1946 otrzymuje święcenia kapłańskie z rąk Księdza Kardynała Sapiehy w kaplicy Domu Biskupiego. Następnego dnia w Krypcie św. Leonarda na Wawelu uczestniczy w swej pierwszej Mszy Św. prymicyjnej. Dwa tygodnie później wyjeżdża na studia do Rzymu, gdzie składa podanie o przyjęcie na Papieski Uniwersytet Angelicum. Wiosną 1947r. udaje się do San Giovani Rotondo na mszę odprawianą przez Ojca Pio, słynnego stygmatyka. Zdaje egzamin licencjacki, a w 1948 zdaje egzamin doktorski, następnie zajmuje się obroną pracy doktorskiej. W końcu tego roku uzyskuje dyplom magistra teologii UJ. Wydział Teologiczny UJ postanawia przyznać mu doktorat teologii z końcową oceną bardzo dobrą. Po powrocie ze studiów, Wojtyła objął posadę wikarego w parafii Niegowić. Wraz z młodzieżą bierze cały czas czynny udział w życiu duchowym, sportowym i kulturalnym. Następnie zostaje powołany na nową placówkę, kościół św. Floriana, w Krakowie. Wykłada w seminariach m.in. w Katowicach, Częstochowie, Krakowie i Lublinie. 28 września 1958r, Karol Wojtyła otrzymał sakrę biskupią, a za swą dewizę życiową wybrał sobie słowa „Totus Tuus” (Cały Twój). Uczestniczy w obradach Soboru Watykańskiego II. Jako biskup udaje się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej, po której papież Paweł VI został mianowany arcybiskupem i metropolitą krakowskim. 9 lipca 1967r otrzymuje z rąk papieża Pawła VI kardynalski biret. Był członkiem czterech kongregacji: ds. Duchowieństwa, Wychowania Katolickiego, Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, oraz Kościołów Wschodnich. Po śmierci Jana Pawła I, Wojtyła udaje się na jego pogrzeb oraz na udział w Konklawe. 16 października 1978 Konklawe wybiera Karola Wojtyłę na głowę Kościoła Katolickiego. Po ósmym głosowaniu otrzymuje on 94 głosy ze 111. I tak rozpoczął się nowy pontyfikat papieża Polaka, który obrał sobie imię Jana Pawła II. Jest pierwszym papieżem Polakiem i pierwszym cudzoziemcem po 455 latach papiestwa włoskiego (od Adriana VI). Teolog, pisarz, poeta. Opublikował charakterystyczne wydanie „Neo Vulgata” Pisma Świętego. Nie sposób nie wspomnieć o zamachu na jego życie, w dniu 13 maja 1981. Angażuje się w walkę z nędzą, ubóstwem i niesprawiedliwością społeczną oraz w działalność na rzecz światowego pokoju i bezpieczeństwa. Papież – pielgrzym, niosący Słowo Boże i słowa Pokoju do ludów świata. Bullą „Incarnationis mysterium” ogłosił Wielki Jubileusz Roku 2000. Wprowadził Kościół w trzecie tysiąclecie. Zmarł 02 kwietnia 2005 o godzinie 21.37. Po swym odejściu zostawił zupełnie odnowiony Kościół, prowadził do dialogu religijnego i politycznego, co w rezultacie zmieniło zupełnie obraz dzisiejszego świata.