Dorośli – zarówno rodzice, jak i specjaliści pracujący z dziećmi – chcą, aby ich podopieczni jak najlepiej radzili sobie w zmieniającym się świecie. Nie jest to łatwe, ponieważ młodzi ludzie każdego dnia wystawiani są na działanie wielu bodźców, które wpływają na ich rozwój emocjonalny i poznawczy. A im więcej uwagi poświęcamy temu, co na zewnątrz, tym mniej czasu zostaje na sprawdzenie tych informacji, które płyną z naszego wnętrza. Edukacja emocjonalna jest szczególnie ważna w pracy z dziećmi w klasach 1–3. Na tym etapie potrafią one już nieco dłużej skupiać uwagę, mają duży zasób słów, by nazywać i opisywać różne sytuacje, jest w nich także naturalna ciekawość poznawcza. To doskonały moment, aby poprzez regularną pracę pomóc im wykształcić nawyki związane z rozpoznawaniem własnych uczuć i potrzeb, a także z zarządzaniem reakcjami. Jak to zrobić?
Uczniowie klasy pierwszej systematycznie pracują nad swoimi emocjami na zajęciach z panią psycholog i pedagog. Ponadto od drugiego półrocza uczestniczą w zajęciach Treningu Umiejętności Społecznych, a ostatnio uczestniczyli w warsztatach KOLOROWE EMOCJE- CZYLI CO NAM W DUSZY GRA zorganizowanych w kinie MOSKWA. Po warsztatach uczniowie spacerowali po parku w poszukiwaniu wiosny. Próbowali na gorąco określić emocje, które towarzyszyły im podczas spaceru.
Dlaczego warto uczyć o emocjach od najmłodszych lat?
Nauka rozpoznawania własnych uczuć i stanów emocjonalnych innych osób oraz umiejętności adekwatnego reagowania to ważny etap rozwoju dzieci. Dzięki tym kompetencjom dużo łatwiej zaspokoić własne potrzeby i przywrócić dobrostan, co daje poczucie sukcesu i wzmacnia poczucie wartości. Dzieci, które rozumieją swoje uczucia, potrafią w akceptowany społecznie sposób zaspokoić potrzeby, a to redukuje u nich stres i obniża napięcie. W rezultacie poprawia się ich komunikacja, umiejętność rozwiązywania konfliktów i rozwija się empatia.
Należy uwzględnić kilka uniwersalnych zasad, aby taka praca okazała się skuteczna i atrakcyjna dla dzieci.
- Poczucie bezpieczeństwa.Aby zapewnić komfort pracy i zachęcić dzieci do szczerych wypowiedzi, warto stworzyć kontrakt z zasadami. To, na co się wspólnie umawiamy, pomaga wszystkim uczestnikom dbać o proces dydaktyczny i angażuje we wspólne działania.
- Tematyka bliska dzieciom.Przedstawiamy sytuacje typowe, z którymi dzieci mierzą się na co dzień w szkole, np. kłótnia z przyjacielem lub chęć pobycia w samotności bez poczucia winy.
- Aktywne angażowanie zmysłów.Warto stosować ćwiczenia i aktywności, które angażują zmysły i wzmacniają relacje w grupie. Im więcej działania dzieci podczas odgrywania scenek czy wykonywania prac plastycznych, tym lepsze zrozumienie i zapamiętanie tematu.
- Moderująca rola nauczyciela. To nauczyciel jako moderator procesu lekcyjnego organizuje i dobiera metody dydaktyczne, które zapewniają rozwój intelektualny i emocjonalny uczniom o różnych potrzebach.
Beata Łabęcka
